ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ 6: Χρονογράφημα για τις "μοδιστρούλες" και τους "νταγκλαράδες" που ονειρεύονταν να γίνουν κινηματογραφικοί αστέρες

Η ταινία "Έρως και Κύματα" σηματοδότησε όχι απλά μια νέα εποχή για το ελληνικό σινεμά, αλλά έδωσε τροφή στα όνειρα πολλών νέων της εποχής, που ποθούσαν μια κινηματογραφική καριέρα. Αυτά τα όνειρα τροφοδοτούνταν και από την πολιτική της "Νταγκ Φιλμ", που προέκρινε την επιλογή πρωταγωνιστών, οι οποίοι - κατά κύριο λόγο - δεν είχαν θεατρική παιδεία, δεν ήταν δηλαδή επαγγελματίες ηθοποιοί. Ένα χρονογράφημα, που δημοσιεύτηκε στη θεσσαλονικιώτικη εφημερίδα Μακεδονικά Νέα (05.03.1928) με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας «Έρως και Κύματα» στην πόλη, σχολίαζε το νέο φαινόμενο-μόδα των απλών ανθρώπων, που φιλοδοξούσαν να εξελιχθούν σε «σταρ του σινεμά». Το κείμενο υπέγραφε ο «Παρτσινέβελος».

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

Έχομεν λοιπόν και ελληνικήν κινηματογραφικήν ταινίαν. Τον «Έρωτα και τα Κύματα». Να μία ακόμη πρόοδος διά την χώραν μας. Τα καλά της προόδου αυτής αναπτύσσονται διά μακρών εις τας σχετικάς διαφημίσεις του έργου τούτου και δεν θα τα επαναλάβω εδώ. Ένα μόνον καλό, και μεγάλο μάλιστα, που παρέλειψαν αι διαφημίσεις αυτές θέλω να σημειώσω.

Το καλό αυτό είναι ότι με την ανάπτυξιν της Ελληνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας οι θαυμασταί των σκιών της οθόνης θα παύσουν ν' αναστενάζουν δι' αστέρας οι οποίοι ευρίσκονται μακράν όσον και ο Σείριος ή η Αφροδίτη - όσο περίπου απέχει από την Ελλάδα το Χολλυγούντ - και να κυνηγούν ασυλλήπτους σκιάς. Αι σκιαί της ελληνικής ταινίας δεν θα είναι ασύλληπτοι. Η ελληνίς Μαίρη Πίκφορδ και ο ρωμηός Βαλεντίνος θα ευρίσκονται μεταξύ ημών και θα ημπορούν οι θαυμασταί των να τους βλέπουν ζωντανούς και να τους εκφράζουν αυτοπροσώπως ή και δι' επιστολών εντός ολίγων ωρών τον θαυμασμόν και την λατρείαν των. Η δις Νίτσα Κουτσουλοπούλου ηγάπησε τον ήρωα της νέας ελληνικής ταινίας της αύριον «Διαζύγιον και Ναυάγιον» κ. Μίμην Αβανταδώρον; Δεν θα βασανίζεται πλέον το χρυσό μου με μιαν σκιάν εις τον νεανικόν ύπνον του. Θα ημπορή κάλλιστα να τρέξη να συναντήση τον λατρευτόν και να καταθέση εις τους πόδας του τον θαυμασμόν και τον έρωτά του. Διότι ο Μίμης Αβανταδώρος δεν είναι, καλέ, άλλος παρά ο Μήτσος ο σωφέρ... Επίσης ο νεαρός Πίπης Σπαλόπουλος ερωτευμένος με την ηρωίδα της πολυκρότου Ελληνικής ταινίας «Έμαθα πως πλένεις πιάτα» - της μεγαλειτέρας παραγωγής της εποχής μας! δα Νέλλην Κουκουρετσά δεν έχει παρά να σπεύση και να της εκδηλώση διά ζώσης φωνής το αίσθημά του. Διότι η Νέλλη δεν είναι άλλη από την Ελενίτσα την μοδιστρούλα καλέ από την συνοικίαν Τσινάρ!

Αλλ' αν αυτό το καλό και άλλα πολλά θα έχη η ανάπτυξις της ελληνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, θα έχη όμως και ένα κακό: Δεν θ' αφήση δακτυλογράφον εις την μηχανήν, μοδιστρούλαν εις το ατελιέ, υπηρέτριαν εις την κουζίναν και κανένα νεαρόν πτωχόν διάβολον εις τα έργα του επαγγέλματός του. Διότι δεν υπάρχει συνοικιακόν κοριτσόπουλον και νεαρός νταγκλαράς που να μη θεωρή εαυτόν ως γεννημένον δι' αστέρα του κινηματογράφου!

Πέρυσιν η εφημερίς αυτή εδέχετο φωτογραφίας αστέρων δι' ένα κινηματογραφικόν διαγωνισμόν που είχε προκηρύξη μία εταιρία των Αθηνών - ψευτοεταιρεία όπως απεδείχθη εκ των υστέρων - ε! λοιπόν, ο αρμόδιος συντάκτης εγέμισε δύο μεγάλα συρτάρια από φωτογραφίες. Μεταξύ των άλλων μίαν ημέραν εισήλθεν εις το γραφείον και ένας κουτσός ρακένδυτος. Ο συντάκτης έβγαλε να του δώση μιά δεκάρα εκλαβών αυτόν ως επαίτην. Αλλ' ο πτωχός διάβολος είπε:

- Με συγχωρείτε... δεν ήλθα γι' αυτό... είμαι υποψήφιος του κινηματογραφικού διαγωνισμού...

Και έδωκε την φωτογραφίαν του.. Μίαν άλλην ημέραν πάλι ενεφανίσθη μία γοργόνα ζυγίζουσα υπέρ τας 100 οκάδας και ενεχείρισε την φωτογραφίαν της λέγουσα:

- Θέλω, καλέ, να μπω στο σχολείο του κινηματογράφου...

Βέβαια καλόν είναι να μεταβληθή η κάθε συνοικία εις έναστρον ουρανόν αλλ' υπάρχουν και πιάτα που πρέπει να πλένωνται και γραφομηχαναί που πρέπει να δουλεύονται, είναι δε και ένα σωρό επαγγέλματα που θέλουν τους ανθρώπους των...