Ο Αχιλλέας Μαδράς

Η πιο καλτ φυσιογνωμία της προπολεμικής πε­ριόδου του ελληνικού κινηματογράφου υπήρξε αδιαμφισβήτητα ο περιβόητος Αχιλλέας Μα­δράς. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1875. Τον Οκτώβριο του 1903, το περιοδικό Η Φύσις τον σύστησε στο ελληνικό κοινό ως ένα «σεμνό νέο» που ασχολιόταν με το αρχαίο ελληνικό δράμα στο Παρίσι και ονομαζόταν Αχιλλέας Μάρδας, όπως ήταν αρχικά γνωστός σε Ελλάδα και Γαλλία [Achille Mardas (Ajax)]. «Είναι ο μόνος λόγιος Έλλην, ο από της Νομικής σχολής των Βρυξελλών μεταπηδήσας εις την παγκόσμιον σκηνήν, διά να αναγνωρισθή θαυμαστής της την σήμερον, και τέκνον της την αύριον» σχολίαζε το δημοσίευμα, που γνωστοποιούσε τα σχέδια του ηθοποιού να εργαστεί σε Βερολίνο και Ιταλία, ώστε «λαμβάνων την επισφράγισιν της θεωρητικής σπουδής και την επισημοποίησιν της αξίας της, δι’ ης κατερχόμενος εις την Ελλάδα θα επι­φέρη την καλλιτεχνικήν αναγέννησιν εν τω θεατρικώ κόσμω διά του ελληνικού δράματος».

Στο αθηναϊκό κοινό συστήθηκε θεατρικά σε ειδική εσπερίδα στην αίθουσα του Παρνασσού στις 14 Οκτωβρίου 1904. Έδωσε διάλεξη περί ελληνικού θεάτρου και απήγγειλε αποσπάσματα από: τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, τα «Ο Βασιλιάς διασκεδάζει» και «Ρουί Μπλας»του Ουγκώ, τη «Μαρία Δοξαπατρή» του Βερναδάκη, την «Ορέστεια» του Αισχύλου, καθώς και το ποίημα «Ο βράχος και το κύμα» του Αριστοτέλη Βαλαω­ρίτη. Όμως η ανταπόκριση δεν ήταν η προσδοκώμενη και λίγες μέρες μετά ο ηθοποιός επέστρεψε στο Παρίσι. «Ο διακα­ής πόθος του όπως εργασθή διά το Ελληνικόν Θέατρον δυστυχώς δεν εξεπληρώθη. Ας ελπίσωμεν όμως και ας ευχηθώμεν ότι λίαν προσεχώς θα τον επανίδωμεν δρώντα εν μέσω ημών» τον αποχαιρέτησε η Ακρόπολις.

Στο Παρίσι συμμετείχε σε διάφορους θιάσους – ο ίδιος θα περηφανευόταν μέχρι το θάνατό του για τη συνεργασία του με τη Σάρα Μπερνάρ – ενώ το Φεβρουάριο του 1907 τραυματίστηκε σοβαρά μετά από μονομαχία με τον ποιητή Λουί Τομά, ο οποίος τον είχε κατακρίνει! Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό σύζυγό του, Ίριδα, με την οποία κατά καιρούς επέστρεφε στην Ελλάδα σχεδιάζοντας την ίδρυση δραματικής σχολής.

Τον Ιούλιο του 1913 ήταν μόνιμα εγκατεστημένος στην Αθήνα – πλέον ως Μαδρά(ς) – και με αγγελία σε εφημερίδα ανακοίνωνε ότι έδινε μαθήματα σκηνοθεσίας, απαγγελίας και διόρθωσης προφοράς:

«Ο κ. Αχιλλεύς Μαδρά μαθητής του Συλβαίν και Πωλ Μουνέ πτυχιούχος του Παρισινού Ωδείου και εργασθείς εις τα θέατρα Σάρ­ρας Μπερνάρ και Αντουάν (Διεύθυνσις Ζεμιέ). Παρεπιδημών εν Αθήναις ως εκ της επιστρατεύσεως και έχων ώρας διαθεσίμους αναλαμβάνει την διδασκαλίαν σκηνοθεσίας, απαγγελίας, διορθώσεως προφοράς εις νέους και νεανίδας καλών οικογενειών Ελλη­νιστί και Γαλλιστί. Οι βουλόμενοι δύνανται να προσέλθωσιν εις την οδόν Χαριλάου Τρικούπη 22Α ώραν 5 μ.μ. Δευτέραν, Τετάρ­την και Παρασκευήν»

Ξεχωριστή τιμή για τον ίδιο το γεγονός ότι η προτομή του ως «Οθέλος», κατασκευασμένη από το γλύπτη Ν. Στεργίου, κοσμούσε την προ­θήκη καταστήματος επί της οδού Σταδίου το φθινόπωρο του 1916. Εξάλλου, σε απροσδιόριστο χρόνο ο Μαδράς πόζαρε ως μοντέλο σε διάφορους Έλληνες ζωγράφους, όπως ο Αξελός, ο Γουναρόπουλος, ο Μούγιος (ο πίνακας του οποίου παρουσίαζε το Μαδρά ως Σάιλοκ), ο Σκαρλάτος κ.ά., ενώ ροσωπογραφία του φιλοτεχνημένη από το Σπύρο Βικάτο βρίσκεται στην Πινακοθήκη του Μονάχου.

Η γαλλική του ανατροφή τον κατέστησε στόχο στη διάρκεια των Νοεμβριανών, ώστε ο Μαδράς άφησε την Αθήνα και κατευθύνθηκε πρώτα στην Κρήτη (Χανιά και Ηράκλειο) και το Μάιο του 1917 στη Σύρο, όπου κατά καιρούς έδινε καλλιτεχνικές παραστάσεις με απαγγελίες ποιημάτων και αποσπασμάτων από κλασικά, ελληνικά και ξένα θεατρικά έργα.

Μας έκαμεν να αισθανθώμεν ώμορφες συγκινήσεις αποδίδων εις λεπτήν έκφρασιν τας υψηλάς και πατριωτικάς συγκινήσεις του Βαλαωρίτη, την βαθείαν και φιλοσοφικήν σκέψιν του μοναδικού μας Πέτρου Ψηλορείτη (σ.σ. ψευδώνυμο του Νίκου Καζαντζάκη), την περιπάθειαν, την τρυφερότητα και την άφθαστη χάριν του Μορεάς. Η τέχνη του κ. Μαδρά γνωρίζει να συγκλονίζη την ψυχήν, να εγγίζη τας πλέον λεπτάς χορδάς της καρδίας και να μας ρίπτει εις ένα νέον αισθαντικόν κόσμον» τον αποθέωνε εφημερίδα του Ηρακλείου. «Μελαψός, σαρκώδης, ξυρισμένος με την πλατύγυρη γκρίζα ρεμπούπλικά του, ξεχωριστή Παριζιάνικη φυσιογνωμία [..] προεκάλεσεν όλων των περιπατητών τα βλέμματα» τον περιέγραφε ο Ελεύθερος Κόσμος της Σύρου.]

Στη Σύρο αποπειράθηκε να παραδώσει μαθήματα απαγγελίας και σκηνικής τέχνης στα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων του νησιού, όμως δεν βρέθηκε ούτε μια ενδιαφερόμενη μαθήτρια! Αργότερα στην Αθήνα ανέβασε κυρίως σαιξπηρικές παραστάσεις, όπως τον «Άμλετ» και στη «Λουκρητία Βοργία» το Νοέμβριο του 1917 μαζί με τον Δε­λενάρδο ή τον «Έμπορο της Βενετίας» το Δεκέμβριο του 1918 δίπλα στους Αιμίλιο Βεάκη και Αθανάσιο Μαρίκο. Εξάλλου, το 1918 μαζί με τη σύζυγό του, Ίριδα, παρουσίασαν καλλιτεχνική εσπερίδα στα Τρίκαλα υπό την προστασία του νομάρχη, όπως επίσης στην Πάτρα, πιθανότατα και σε άλλες πόλεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου