«Το δρομάκι του παραδείσου»

Το «Δρομάκι του Παραδείσου» ήταν μια παραγωγή της «Μέγα Φιλμ», που ξεκίνησε να προβάλλεται στις αίθουσες «Ορφεύς» και «Ρεξ» από την Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 1944.

Έχει εντοπιστεί προβολή της ταινίας και στη Λάρισα (από 1 Ιουλίου 1946, κινηματογράφος «Τιτάνια»).

Το σενάριο έγραψε ο Αλέκος Λιδωρίκης και το σκηνοθέτησε ο ιταλός Αλμπέρτο Περαλίζι ή Περιοζίλι.

Έπαιξαν οι Δημήτρης Μυράτ, Ριρή Δικαίου (Δικαιούλια), Ελένη Χαλκούση, Χρήστος Ευθυμίου, Ανθή Μηλιάδου, Θάλεια Κουρή, Αντώνης Γιαννίδης, Οδυσσέας Καζής και οι μικροί Βασίλης Μουτσόπουλος και Έφη Γκίκα.

Τη μουσική συνέθεσε ο Γ. Βιτάλης, ενώ συμμετείχαν η Μεγάλη Ορχήστρα του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών και η τζαζ ορχήστρα του Γιάννη Σπάρτακου. Τα τραγούδια ερμήνευσε ο τενόρος Οδυσσέας Καζής.

Τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου 1943, με την τελευταία εξωτερική σκηνή να γυρίζεται σε μια γραφική τοποθεσία του Πύργου της Βασιλίσσης, ενώ ακολούθησαν οι λήψεις των εσωτερικών σκηνών αρχής γενομένης από το ατελιέ γνωστού Έλληνα γλύπτη.

Την πρώτη μέρα προβολής της ταινίας παρατηρήθηκαν προβλήματα στη φωνοληψία, τα οποία –σύμφωνα με δημοσιεύματα– αποκαταστάθηκαν την επομένη.

Ωστόσο ο Αλέκος Κ. Μάλλης μάλλον παρευρέθηκε στην πρεμιέρα, ώστε επέκρινε αυστηρά την κακή φωνοληψία του φιλμ, την οποία απέδωσε στην κακή ποιότητα των φωνοληπτικών μηχανημάτων της εταιρίας παραγωγής, ενώ έκανε λόγο και για «πλήρη απουσία» του σκηνοθέτη. «Δεν έχω την τιμήν να γνωρίζω προσωπικά τον κ. Πιεραλίζι αλλά νομίζω ότι το μόνο φρόνιμο που έχει να κάνη είναι να αλλάξη επάγγελμα (αν έχη εννοείται ακόμα την εντύπωση ότι μπορεί να είναι σκηνοθέτης) ή τουλάχιστον να μας απαλάξη από τα ελληνικά φιλμ από τα οποία έχουμε πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις» σημείωσε χαρακτηριστικά στην κριτική του, όπως δημοσιεύτηκε στον Καλλιτεχνικό Κόσμο. Η κριτική ήταν αρνητική ως προς τις ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών και κυρίως της πρωταγωνίστριας Ριρής Δικαιούλια, από την οποία εκτίμησε ότι «λείπει εντελώς το δραματικό στοιχείο», ενώ από τα πυρά του δεν ξέφυγε ούτε ο συνθέτης Βιτάλης, για τον οποίο σημείωσε ότι «έπρεπε να σεβαστή το όνομά του και να μας παρουσιάση κάτι καλύτερο από το κατασκεύασμα της κακιάς ώρας που μας προσέφερε».