«Εξόρμησις»

 Στις 26 Μαρτίου 1945 ξεκίνησε η προβολή της ταινίας «Εξόρμησις», παραγωγή της εταιρίας «Ηρώ φιλμ» σε σκηνοθεσία Γιάννη Χριστοδούλου στους κινηματογράφους «Ρεξ» και «Ορφεύς». Επρόκειτο για μια ταινία που όχι απλά είχε αρχίσει να γυρίζεται πριν τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, αλλά το Σεπτέμβριο του 1940 φερόταν ολοκληρωμένη και διαπραγματευόταν τη μακρά ιστορική διαδρομή του ελληνικού κράτους με αφετηρία την Επανάσταση του 1821 και κατάληξη τη δικτατορία του Μεταξά. Ωστόσο ο πόλεμος και στη συνέχεια η κατοχή άλλαξαν τα σχέδια των δημιουργών.

Οι διαφημίσεις στον τύπο το Μάρτιο του 1945 έκαναν λόγο για μια ταινία «που πρέπει να τη δη κάθε Έλλην», καθώς αποτελούσε «ύμνο για την Ελλάδα» με θέμα την «αθάνατη εποποιία του 1821 και 1940-1941» και πρόβαλε «αυθεντικές εικόνες από την Αλβανία».

Από τις 2 Απριλίου 1945 οι προβολές συνεχίστηκαν για δεύτερη εβδομάδα στους κινηματογράφους «Μοντιάλ» και «Κυβέλης». Στις 23 του ίδιου μήνα ξεκίνησαν οι προβολές στα «Διονύσια» και στα «Ηλύσια» της Θεσσαλονίκης με τις αγγελίες στον τύπου να καλούν τους Θεσσαλονικείς «ανεξαρτήτως ιδεολογίας» να την παρακολουθήσουν με «ακράτητο ενθουσιασμό», όπως είχαν κάνει ήδη 200.000 Αθηναίοι! 

Με επιτυχία προβλήθηκε η «Εξόρμησις» στο Ηράκλειο Κρήτης επί σειρά ημερών το Μάιο του 1946 στον κινηματογράφο «Ηλέκτρα». 

Περιγραφή της ταινίας στην εφημερίδα Το Φως της Θεσσαλονίκης (24.04.1945):

«Δεν πρόκειται για κανένα συνηθισμένο φιλμ. Ούτε για μια από τις πολλές προσπάθειες που γίνονται για να μπη σε κάποιο δρόμο και ο τόσο καθυστερημένος ελληνικός κινηματογράφος. Πρόκειται για μια ζωντανή και εκτάκτως επιτυχημένη αναπαράσταση των επικών αγώνων του έθνους μας για την ελευθερία. Και ο φακός εν προκειμένω μαζύ με την κατάρτισιν των δημιουργών της ταινίας επέτυχαν ένα άθλον, από τους πλέον επαινετούς.

Εις το έργον κυριαρχεί η φουστανέλλα. Κυριαρχεί το καρυοφύλι και το γιαταγάνι και προ παντός η χιλιοϋμνηθείσα αθάνατη ελληνική ψυχή. Οι ήρωες του 21, ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος, ο Παλ. Πατρών Γερμανός, ο Καποδίστριας, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα, οι Σουλιώτισσες, ο Γέρος του Μωρηά, παρελαύνουν εις ωραίας ιστορικάς εικόνας.  Παρελαύνουν ακόμη γραφικές σκηνές χορών και φλογέρας, παρελαύνει ο Λόρδος Βύρων, ο Σολωμός, η εθνική και μεγαλειώδης ιστορία του 1821-27, με τους αγώνας, τα αίματα, τας θυσίας, τα ολοκαυτώματα, την ναυμαχία του Ναυαρίνου, παρελαύνει η Ελλάς η μικράς και υπόδουλη τότε, αλλά μεγάλη την ψυχήν και τον εθνισμόν.

Και έπειτα έρχεται το 40-41 με τους άλλους αγώνας του, τους όχι ολιγώτερον καταπλήξαντας την ανθρωπότητα. Κυριαρχεί και εδώ η δύναμις του έθνους με τόσας εκδηλώσεις επάνω εις τα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας. Και παρελαύνουν προ του φακού τα παιδιά της Ελλάδος, ηρωικά, υπερήφανα, με τα όπλα και τας σημαίας των, με τας μάχας και τας κακουχίας των, με τον θρυλικόν των “αέρα”, διότι αυτό επέτασσε τότε το εθνικόν “όχι”!

Και η ταινία κλείνει με μια ωραία κατάληξη, διότι τερματίζεται ο πόλεμος, πλημμυρίζουν οι δρόμοι από χαρούμενα πρόσωπα, ανεβαίνει και πάλιν υπερήφανη εις το ιστόν της Ακροπόλεως η ελληνική σημαία, η σημαία μας!

Οι σκηνές αυτές, πολλές των οποίων είναι εκ του φυσικού, δίδουν ένα τεράστιο ενδιαφέρον στην ταινία, η οποία εν τω συνόλω της είναι ασφαλώς η ωραιότερη ελληνική δημιουργία. Φωτογραφίαι, σκηνοθεσία, η συμβολή της ωραίας ελληνικής φύσεως, φωνοληψία, μουσική και τραγούδι είναι όλα στοιχεία που προσδίδουν στην ταινία μια μοναδική τελειότητα. Και ασφαλώς η ταινία μπορεί χωρίς καμμιά συστολή να ταξειδεύση στο εξωτερικό και να σταθή με αξιοπρέπεια σ’ οποιοδήποτε μεγάλο κινηματογράφο. Προηγουμένως όμως πρέπει να την δουν όλοι οι Έλληνες. Μικροί και μεγάλοι πρέπει να αντλήσουν τον πολύν ενθουσιασμό που σκορπίζει η ταινία, πρέπει να απολαύσουν τον εθνικόν παλμόν που σκορπούν σε κάθε ελληνική ψυχή οι σκηνές του έργου.

Οι γραμμές αυτές δεν αφορούν την ρεκλάμα της “Εξορμήσεως”. Είναι μια υποχρέωσις προς το εθνικόν περιεχόμενον, την αλήθειαν και την τεχνικήν τελειότητα της ταινίας».