ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ 4: Κωμικοτραγικές καταστάσεις στα γυρίσματα μιας ελληνικής ταινίας του 1924

Διασκεδαστικότατη, αλλά και ενδεικτική του καθολικού ερασιτεχνισμού που χαρακτήριζε την πρώιμη ελληνική κινηματογραφία, ήταν η περιγραφή των γυρισμάτων της ταινίας μικρού μήκους «Ο έρως της Κοντσέττας σώζει τον Μιχαήλ» στο Φάληρο, όπως αποτυπώθηκε σε δημοσίευμα του Ελευθέρου Βήματος με την υπογραφή του Ανδρέα Τσαμόπουλου. Το κείμενο, αν και εμφανώς διαπνεόταν από την αρνητικά προκατειλημμένη διάθεση του συντάκτη του, ήταν τόσο απολαυστικό και αποκαλυπτικό, ώστε αναπαράχθηκε και από το περιοδικό Κινηματογραφικός Αστήρ στις 29 Ιουνίου 1924, παρότι αυτό διέθετε δικό του απεσταλμένο στα γυρίσματα.

ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΦΙΛΜ

Ο ΕΡΩΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΣΕΤΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ

Εις τα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου. - Χωρίς ρεζισέρ. - Όπου η πρωταγωνίστρια δεν ξέρει... κολύμπι. - Από της καμπίνες εις την παραλίαν. - Η συμμετοχή του κόσμου. - Ο ασπασμός της Κοντσέττας.

Το περισσότερον ενδιαφέρον μέρος της ταινίας του κ. Μιχαήλ Μιχαήλ ελήφθη προχθές κατά τας μεσημβρινάς ώρας εις τα γυναικεία λουτρά του Νέου Φαλήρου. Προνοητικότατος δι’ όλα ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ, είχε φροντίση να του δοθή η σχετική άδεια από την εταιρίαν και ο υποφαινόμενος, συγκαταλεγόμενος μεταξύ των ελαχίστων προνομιούχων, οι οποίοι παρευρέθησαν εις την κινηματογράφησιν, δεν θα παύση ποτέ να είναι ευγνώμων εις τον Έλληνα Σαρλώ διότι υπήρξε η αφορμή να εισχωρήση μέχρι των αδύτων των γυναικείων λουτρών.

Η συγκέντρωσις εγένετο εις το υπόστεγον του ζαχαροπλαστείου της φαληρικής πλαζ. Με κάθε τραίνον έφθανον και ανά δύο-τρεις «παράγοντες» της ταινίας του κ. Μιχαήλ Μιχαήλ. Τέλος μετά την μίαν ώραν οι ηθοποιοί είχον συγκεντρωθή, εκτός του σκηνοθέτου ο οποίος δεν εφαίνετο πουθενά.

- Καλέ δεν θάρθη ο Λυκούργος;... Τι άνθρωπος θεέ μου!... φωνάζει αδημονούσα η Μπερτίνη - παρντόν - η κ. Κοντσέτα.

- Δεν βαρυέστε!... Ας μην έρθη – λέγει αποφασιστικός ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ.

- Ταινία χωρίς ρεζισέρ; διαμαρτύρεται άλλη εκ των πρωταγωνιστριών.

- Δεν χρειάζονται τέτοιες πολυτέλειες!... προσθέτει ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ. Τον κάνω εγώ!...

- Ξέρεις;

- Μήπως ξέρεις... εκείνος;

Καθήκοντα ρεζισέρ εις την ταινίαν του κ. Μιχαήλ Μιχαήλ είχε αναλάβει «ευγενώς προσφερθείς»... ο τενόρος κ. Καλαποθάκης. Όλα ανάλογα, καθώς βλέπετε.

* * *

Ιδού λοιπόν εγώ μεταξύ των κινηματογραφικών αστέρων του... μέλλοντος, μέσα εις τα γυναικεία λουτρά. Τρομάζουν προς στιγμήν αιφνηδιαζόμεναι αι καθηστερημέναι Ατθίδες που λούονται ακόμη ανύποπτοι, αλλά δεν αργούν να συνέλθουν. Όταν μάλιστα επληροφορήθησαν περί τίνος επρόκειτο, ανεδύθησαν εκ των κυμάτων, ως άλλαι Αφροδίται, - πρέπει να τον υποστήτε αυτόν τον πληθυντικόν – και αποστάζουσαι ήλθαν κοντά μας διά να παρακολουθήσουν πώς ο «Έρως της Κοντσέτας έσωσε τον Μιχαήλ Μιχαήλ».

Εν τω μεταξύ ο συμπαθέστατος Ελληνοούγγρος οπερατέρ κ. Ζοζέφ Χεπ έστησε την κινηματογραφικήν μηχανήν του και οι ηθοποιοί, άρρενες και θήλεις, εκλείσθησαν μέσα εις διαφόρους καμπίνες διά να ντυθούν ή μάλλον να γδυθούν.

* * *

Βγαίνουν μία-μία αι καλλιτέχνιδες με τα κουστούμια του μπάνιου.

- Πώς σας φαίνομαι; ερωτά η πρωταγωνίστρια.

- Κυρία μου, ουδέποτε σας είδα... σεμνότερα ντυμένη. Ούτε στη σκηνή, ούτε στο δρόμο...

Εμφανίζεται και ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ με μαύρο ζακετόνι, στραπατσαρισμένο σκληρό, κόκκινη γραβάτα, ένα λεπτό μπαστουνάκι στο χέρι, άσπρο παντελονάκι του μπάνιου και σκαρπίνια.

Αρχίζει η ταινία. Πρέπει αι κυρίαι να πέσουν στη θάλασσα. Εγχείρημα όχι και τόσο εύκολον. Διότι αι Ελληνίδες «γόησσαι της οθόνης» δεν ξέρουν κολύμπι. Γίνεται βυθομέτρησις διά να εξακριβωθή εάν «πατώνη» η πρωταγωνίστρια, η οποία ατυχώς δι’ αυτήν και διά την τέχνην είνε πολύ κοντή. Τέλος πρωταγωνίστριαι και μη κάνουν το σταυρό τους και πέφτουν στη θάλασσα. Πέφτει και ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ, αρχίζει ένα κυνηγητό το οποίον συνεχίζεται εις της καμπίνες, εμφανίζονται δύο νεαροί ηθοποιοί μεταμφιεσμένοι εις χωροφύλακας και η ταινία διακόπτεται διά να συνεχισθή εις την παραλίαν.

* * *

Επί τρεις ώρας ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ εβασάνιζε τας ηρωίδας του μέσα εις την θάλασσαν, αυταί τον κ. Μιχαήλ Μιχαήλ και όλοι μαζί τον ατυχή οπερατέρ, όστις εις το τέλος έχασε την υπομονήν του και ηπείλησε ότι θα έπαιρνε την μηχανή του και θ’ άφηνε όλους στα κρύα του λουτρού.

Αι ατυχείς γοήσσαι, τόσες ώρες εις την θάλασσαν και μ’ ένα αρκετά δροσερόν μπάτην, είχον αρχίση να μελανιάζουν, τα δόντια των συνεκρούοντο σαν καστανιέταις Ισπανίδος χορευτρίας, ενώ και τα τελευταία ίχνη πούδρας διά το πρόσωπον, κοκκίνου διά τα χείλη, μαύρου διά τα μάτια και άλλων συντελεστών δι’ ένα επιμελημένον μακιγιάρισμα κυρίας του θεάτρου, διελύοντο εις το φαληρικόν κύμα...

- Μιχαήλ! που να όψεσαι!... Μωρέ πουντιάσαμε... κακοχρονονάχης εσύ και ο κινηματογράφος σου... κραυγάζει έξαλος η... Μενικέλι της ταινίας του κ. Μιχαήλ Μιχαήλ.

- Σωπάτε, κορίτσια και γινόμαστε ρεζήλι στον κόσμο!... απαντά ικετευτικώς και όχι ολιγώτερον τρέμων ο Έλλην Σαρλώ.

- Μωρέ αθεόφοβε, τόσες ώρες μέσα στην θάλασσα...; Θα πεθάνουμε...

- Αυτό, θα πη ότι δεν ήσαστε του... γλυκού νερού!...

Εν τω μεταξύ η κινηματογραφική μηχανή είχε στηθή εις την παραλίαν παρά την είσοδον των λουτρών και όλος ο προσφυγόκοσμος που στεγάζεται εις το φαληρικόν θέατρον, καθώς και όσοι έτυχε να ευρίσκονται την ώραν εκείνην κάπου εκεί πλησίον, έτρεξαν εις το κρηπίδωμα διά ν’ απολαύσουν το απροσδόκητον θέαμα. Και βλέπουν τον κ. Μιχαήλ Μιχαήλ να βγάζη την περούκαν της γεροντοκόρης που παίζει σπουδαίον επίσης ρόλον εις την ταινίαν, και ν’ ασπάζεται παραφώρως κατόπιν την κ. Κοντσέταν, η οποία πίπτει πλήρης έρωτος και ευδαιμονίας εις τας υγράς αγκάλας του. Οι τζαμπατζήδες θεαταί χειροκροτούν από την παραλίαν, ενώ οι μικροί προσφυγόπαιδες εκβάλλουν ανάρθρους κραυγάς, διά να εκδηλώσουν τον ενθουσιασμόν των διά την λαμπράν τύχην του κ. Μιχαήλ Μιχαήλ.

Τελειώνει και το μέρος αυτό της ταινίας και οι ηθοποιοί πέρνουν τα... βρεγμένα τους και κατευθύνονται τουρτουρίζοντες εις της καμπίνες διά να ντυθούν και να συνέλθουν.

Η συνέχεια επί της οθόνης.