Το ποίημα που έγραψε ο κινηματογραφικός "Σπυριντιόν"

Ο ηθοποιός Σπυρίδωνας Δημητρακόπουλος, ο πρώτος κωμικός πρωταγωνιστής του ελληνικού κινηματογράφου, διέθετε και ποιητική φλέβα. Ένα από τα ποιήματά του απευθυνόταν στους μπεκρήδες ή τέλος πάντων σε όσους αγαπούν το ποτό. Είναι ένα ανάλαφρο, πολύ χαριτωμένο ποιηματάκι, στο οποίο τα ροφήματα διαφόρων λαών εμφανίζονται με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και απευθύνονται στους φίλους του αλκοόλ προσπαθώντας να τους σαγηνεύσουν, τι να πρωτοπιούν. Το ποίημα δεν έχει καμία σχέση με τον κινηματογράφο, που είναι το αντικείμενο του ιστολογίου, όμως είναι ένα μέσο για να γνωρίσουμε μια άγνωστη πτυχή ενός ξεχασμένου σήμερα πρωτοπόρου του ελληνικού σινεμά.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΠΕΚΡΗΔΕΣ

Λέει η ροδοκόκκινη ξανθομαλλούσα κόρη, 

που ροβολάει απ' τα ψυχρά της Γερμανίας όρη:

- Κρασί αν πίνεις, πήγαινε, δεν παίρνεις τα φιλιά μου!

μ' αν πίνεις μπύρα, πέταξε, έλα στην αγκαλιά μου!

Λέει κι η χιονοζύμωτη, η γαλανομματούσα,

η άσπρη κόρη του βορρά, η χρυσομάλλα Ρούσσα:

- Κρασί και μπύρα... μακριά... μηδέ γουλιά να πίνεις,

ρούφαγε βότκα, αν ποθείς, τσιράκι μου να γίνεις!

Και μι' άλλη πάλι αφρόπλαστη, μικρή, μελαχροινούλα,

βλαστάρι της Ανατολής, ηλιόφωτη αυγούλα,

λέει με στόμα ζάχαρη και χείλη μελομένα:

- Πίνε μαστίχα, τσίπουρο, αν θες να ζεις μ' εμένα!

Και σ' όλ' αυτά με πρόγλωσσο και φωτερή ξυπνάδα,

μια κόρη ουρανογέννητη, λουλούδι απ' την Ελλάδα,

σαν πεταλούσα διάφανη, π' ανθούς λαφροπατάει,

ναζιάρα, γαλιαντρόφωνη, γλυκά τους απαντάει:

- Όποιος ατσάλινο κορμί ποθεί, όλο ζωή γεμάτο

και θέλει νιότης αγκαλιά, ας πίνει Ρετσινάτο!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ: «Σπιριδιόν, πού πορεύεσαι;»: Η πρώτη ελληνική κωμωδία