«Όταν ο σύζυγος ταξιδεύει»

Η αιγυπτιακή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου συνεχίστηκε με ακόμη μια κωμωδία, παραγωγής του Τόγκο Μιζράχι με τη σύμπραξη των αδελφών Μπέχνα. Ήταν το «Όταν ο σύζυγος ταξιδεύει», διασκευή αιγυπτιακής ταινίας, που έφερε την υπογραφή του θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Μπόγρη.

Με πολύ λίγα λόγια, η πλοκή του σεναρίου είχε ως εξής:

Ο ήρωας της ταινίας, πλούσιος και φίλος της καλοζωίας, βασανίζεται από τη σύζυγό του, που τον αγαπά και για λόγους υγείας και αισθηματικούς δεν τον θέλει παχύ! Για να γλιτώνει από τα βάσανα και να ξεσκά, φεύγει κάθε χρόνο στη Βιέννη για διάφορες υποθέσεις και θεραπεία κατά της παχυσαρκίας, από την οποία γυρίζει... παχύτερος. Στην πραγματικότητα η Βιέννη είναι μια ήρεμη εξοχή, όπου συναντά τη φιλενάδα του, η οποία αδιαφορεί για τη σιλουέτα του.

Φέτος την ευτυχία του διαταράσσει ο διευθυντής του, που ανακάλυψε το μυστικό της Βιέννης και διπλωματικότατα ζητά οικονομικά ανταλλάγματα έναντι της σιωπής του. Αλλά και η φιλενάδα παντρεύτηκε με κάποιο γιατρό, ο οποίος μετέτρεψε την έπαυλή του σε θεραπευτήριο κατά της παχυσαρκίας και ο άτυχος φίλος μας πέφτει από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Υποβάλλεται κακήν κακώς σε θεραπεία, νηστεία και προσευχή – ή μάλλον αντί γονυκλισιών, γυμναστική ξεθεωτική.

Κατορθώνει και δραπετεύει από το θεραπευτήριο. Φθάνει στο σπίτι του και βρίσκει να τον κλαίνε. Από το διευθυντή του πληροφορείται ότι είναι... νεκρός. Το τρένο της Βιέννης είχε εκτροχιαστεί και το βαγόνι του απανθρακώθηκε! Η σύζυγός του με κάποιον τρόπο έμαθε για την απιστία του κι όταν το συγκεκριμένο τρένο είχε δυστύχημα, ανακοίνωσε σε όλους ότι εκείνος ήταν  νεκρός, για να τον εκδικηθεί. Πλέον, ο άπιστος σύζυγος αγωνίζεται να ξανακερ­δίσει την εμπιστοσύνη της νόμιμης συντρόφου του.

Μεγάλο μέρος των εξωτερικών γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα (Λουτράκι, Αθήνα, Λάρισα). Πρωταγωνιστούσαν οι: Μάνος Φιλιππίδης (ο γιατρός), Άννα και Μαρίκα Καλουτά (η σύζυγος και η ερωμένη), Αντώνης Τζινιόλης, Ιωάννης Διανέλλος. Νίνα Μπελαδάμα κ.ά. Τη μουσική της ταινίας συνέθεσε ο Μενέλαος Θεοφανίδης, ενώ μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν τα «Καλώς ορίσατε κύριε Μάνο», «Ζήτω το φαγητόν» κλπ.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η πρώτη προβολή της ταινίας (διάρκειας 93΄) έγινε και πάλι στην Αλεξάνδρεια (κινηματογράφος «Ίσις», 10 Μαρτίου 1938). Εφημερίδα της παροικίας έκανε λόγο για «έξυπνη κινηματογραφική φάρσα», που ήταν «καλλιτέρα και ανωτέρα πάσης άλλης».

Στην Αθήνα προβλήθηκε για πρώτη φορά στο «Τιτάνια» από τις 24 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, αφού προηγουμένως διαφημίστηκε ως μια ταινία με «υπόθεσιν σπαρταριστήν, γεμάτην ενδιαφέρον, με κωμικά επεισόδια και απρόοπτα, που δεν είδεν Ελληνική ταινία ως τώρα.... διάλογον έξυπνο, γεμάτον πνεύμα και χιούμορ... ηθοποιία όλο ζωή, φυσικότητα, μπρίο!... μουσική γλυκειά και τραγούδια που θα τραγουδηθούν από όλους... φωνοληψία τελείαν και φυσική». Σύμφωνα με διαφημίσεις στον τύπο, 14.000 θεατές φέρονταν να την παρακολούθησαν το πρώτο τριήμερο. Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη, το «Όταν ο σύζυγος ταξιδεύει» προβλήθηκε στην τοπική αίθουσα «Τιτάνια» από τις 17 Οκτωβρίου.

Με «αίσθημα ανακουφίσεως» η Πρωία διαπίστωνε ότι «μπορεί επί τέλους ο κινηματογράφος να παράγη και κάτι που να μην είνε ντροπή για την κινηματογραφία, κάτι που όχι μόνον να μη προκαλή την αγανάκτησιν του κοινού, αλλά και να τον ικανοποιή», καθώς ο διάλογος ήταν «αρκετά καλός και προ παντός ευπρόσωπος» και οι ηθοποιοί «όλοι στη θέσι τους, χωρίς ακρότητες και υπερβολές».

Με τον αγγλικό τίτλο «When The Husband Travels», αλλά χωρίς αγγλικούς υπότιτλους προβλήθηκε στις ΗΠΑ το Νοέμβριο του 1939. Τα σχόλια του περιοδικού The Film Daily δεν ήταν ούτε κατ' ελάχιστο θετικά. Το αποτέλεσμα χαρακτηριζόταν «ερασιτεχνικό», κυρίως σε σχέση με τις ερμηνείες (παρότι αναγνωριζόταν η σκληρή δουλειά των ηθοποιών και η ύπαρξη κάποιων αστείων σκηνών), ενώ η τεχνική δουλειά ήταν «κατώτερη των προσδοκιών» ενός αμερικάνικου φιλμ.

Οι New York Times περιέγραψαν την ταινία ως ένα «μουσικό ρομάντζο, που τείνει έντονα σε χοντροκομμένη φάρσα». Ο Μάνος Φιλιππίδης «μιλάει μάλλον περισσότερο από το συνηθισμένο», «νόστιμες» οι αδερφές Καλούτα, όμως ειδικά για την Άννα ο συντάκτης εκτιμούσε ότι «η φωνή της πρέπει να περιγραφεί ως άχαρη σε όλες τις γλώσσες».